Portret oud-studente Lessius Mechelen

Web editor bij Microsoft en manager van een dansschool
“Ik heb K!Dans, mijn werk en mijn eigen huisje”


MECHELEN - Het combineren van een job bij Microsoft en het leiden van een dansschool is geen onmogelijke missie. Katja Cloetens, een 27- jarige oud-studente online, bewijst dat het kan. In die vier jaar dat ze de schoolbanken verliet, heeft ze al enkele wateren doorzwommen. “Als ik terugkijk op al mijn beslissingen, heb ik geen spijt. Welke keuze je ook maakt, je vindt je weg wel.”

"Ik wil me meer gaan bezighouden met K!dans"

Wanneer Katja de deur opent, heb ik de neiging om mijn schoenen uit te doen. Niet alleen omdat haar huis zo netjes en nieuw is, maar ook omdat de helft van de hal in beslag is genomen door schoenen. “Laat je schoenen maar aan, ik heb gewoon zoveel schoenen dat ik ze nergens kwijt kan.” Ze is nog niet zolang in haar huis in de Hoogeweg te Mechelen ingetrokken, waar ze samenwoont met haar vriend Hugo en haar kat. Die liggen tijdens het interview beiden gezellig op de sofa en ze hebben gelijk: het is vrijdagavond.

Katja moet diep graven in haar geheugen om haar schooltijd op de toen nog Katholieke Hogeschool Mechelen te herinneren. Maar haar schoolcarrière begon eigenlijk niet hier: aanvankelijk startte ze de studie Vertaler-Tolk. “Ik doe graag talen, maar ik zocht meer creativiteit in een opleiding, dus ben ik overgeschakeld naar Journalistiek”, zegt Katja. Alhoewel het eerste jaar flink doorbijten was, zat ze vanaf toen op het juiste pad. “De richting begon mij pas echt te interesseren vanaf het moment dat ik leukere vakken kreeg zoals bijvoorbeeld leren werken met Photoshop. Dat vond ik echt plezant.”


Katja heeft in haar derde jaar journalistiek twee externe stages gedaan. De eerste was bij Ketnet & VRT. “Ik moest samen met een handvol andere stagiairs onderwerpen en thema’s aanbrengen voor een kinderprogramma. Ik zat vaak met mijn duimen te draaien omdat we met zoveel stagiairs waren. Dan komt er nog eens bij dat de sfeer ook niet helemaal goed zat, dus die eerste stage viel tegen.” Op de stage die daarop volgde, bij MTV Networks, kreeg ze de verantwoordelijkheid over het up-to-date houden van de website van muziekzender TMF (www.tmf.be). “Hier had ik het wel naar mijn zin. Ik mocht zelf al eens iets schrijven en de sfeer die er heerste was ook beter dan die bij mijn eerste stage.”


In juni 2007 verliet Katja de Katholieke Hogeschool Mechelen en in augustus 2007 kon ze al aan de slag bij Telenet. Haar taak bestond erin om leveranciers van contents te zoeken die vervolgens op hun portaalwebsite (www.zita.be) geplaatst werden. “Maar ook daar was er een gebrek aan creativiteit. Ik wou zelf schrijven dus ben ik daar vertrokken.”. En daar begint het verhaal van K!dans, de dansschool die Katja eigenhandig heeft opgericht.

 “Het was een rustige periode na mijn ontslag bij Telenet en ik heb toen de tijd genomen om een website te maken en mensen te zoeken die zin hadden om mee in K!dans te stappen.” Rond diezelfde tijd, hing Katja veel rond op de hogeschool. Ze hielp er studenten met hun eindwerk en ging geregeld langs de lessen van Sandra Busselot. “Met Sandra kon ik goed opschieten. Ze is zelfs komen kijken naar onze eerste voorstelling van K!dans.”


Het was in de gangen van de hogeschool dat Katja hoorde dat er een vacature was voor een job bij Microsoft. Ze was één van de laatste kandidaten, maar toch kreeg ze de job. En drie jaar later, werkt ze nog steeds bij Microsoft waar ze meewerkt aan de website MSN.be. “Deze keer is het wel een hele creatieve job. Een deel schrijven we zelf en een ander deel is aangeschreven, maar daar gieten we dan weer ons eigen MSN-sausje over.” Onlangs was er een stoelenwissel  van functies en daar is Katja een beetje uit de boot gevallen. “Ze zagen me niet voor de volle 100 procent in het bedrijf functioneren omdat ik ook bezig ben met K!dans. Daarom heb ik besloten om parttime te gaan werken bij Microsoft.”


Katja wil zich in de nabije toekomst meer richten op haar dansschool. “We nemen deel aan wedstrijden in Vlaanderen en we hebben al prijzen gewonnen, maar ik wil hogerop met K!dans. Internationale wedstrijden zouden ook fijn zijn, maar we zullen eerst maar eens beginnen met Vlaanderen en België.” Internationaal klinkt Katja en haar K!dans niet vreemd in de oren. Met een paar danseressen zijn ze dit jaar naar Los Angeles gevlogen om daar lessen te volgen van de choreografen van onder andere Justin Timberlake en Beyoncé. “Binnenkort komt de choreografe Gigi Torres van onder andere The Pussycat Dolls en Snoop Dogg naar onze dansschool om er workshops te geven, een primeur voor K!dans!”


Katja is tevreden met de weg die ze al afgelegd heeft, zowel professioneel als privé: “Ik heb mijn dansschool K!dans, mijn werk en ik heb sinds kort een huisje. Je slaat een bepaalde weg in en daar draag je dan de gevolgen van. Die weg kronkelt verder en neemt bochten en uiteindelijk kom je ergens uit. Het maakt je tot wie je bent.”

Silvy Van Son

Nieuwsbericht

Oude vrouw verbaast treinreizigers 

MECHELEN – Op beeldschermen in het station van Mechelen-Nekkerspoel kan de treinreiziger sinds kort zien hoe een oude vrouw exotische pasjes uitvoert. Tegelijkertijd is op de achtergrond muzakmuziek te horen. “Precies of dat ze de treinreiziger willen pesten: we hangen hier schermen maar we gaan er iets belachelijks op tonen”, reageert treinreiziger Ellen De Cock.

©mechelenblogt.be

Sommigen zijn laaiend enthousiast, anderen vinden er dan weer helemaal niets aan en snappen de bedoeling niet. Ellen De Cock, een kotstudente in Mechelen, neemt regelmatig de trein in station Nekkerspoel en ergert zich al weken aan de beelden die op de schermen worden getoond. “Ik weet totaal niet waarom dit hier hangt. Het is enorm frustrerend dat ze de beeldschermen niet gebruiken voor een tijdsregeling van de treinen. De achtergrondmuziek? Die was me nog niet eerder opgevallen. Wat dit ook mag zijn, ik vind het totaal overbodig.”

Gargles from Ipanema, zo heet het kunstwerk dat vele reacties onder de treinreizigers uitlokt. Kunstenaar Dennis Tyfus maakte dit werk in opdracht van Contour, een organisatie van bewegend beeld dat kunst toont in publieke ruimtes. Het organiseert een wandeling in de binnenstad van Mechelen waar kunstenaars van internationaal niveau hun werk presenteren. Het thema waarin de kunstwerken van deze vijfde editie van Contour passen, is Sound and Vision: Beyond Reason. De bedoeling is verbanden te leggen tussen geluid en hedendaagse beeldende kunst en vooral de zintuigen dienen gebruikt te worden.

En daar wordt zeker beroep op gedaan in het station van Nekkerspoel. “De muzakmuziek die te horen is, is een bewerking door Dennis Tyfus van het nummer Girl from Ipanema”, zegt Natalie Gielen, coördinator communicatie van Contour. “Hij heeft er een 60 minuten durende versie van gemaakt die de hele tijd herhaald wordt. Mensen zijn zich meestal niet bewust van achtergrondmuziek bij publieke ruimtes, maar bij Gargles from Ipanema staan toevallige voorbijgangers er wel bij stil. In combinatie met de bewegende beelden, worden ze zich plots wel bewust van de muziek."

Terwijl andere kunstwerken enige zoektocht vergen, worden de mensen automatisch geconfronteerd met Dennis Tyfus’ kunstwerk als ze het station binnenwandelen. Dit biedt misschien een verklaring voor de vele uiteenlopende reacties. “Wijzelf, de stad Mechelen en zelfs de politie hebben al enkele klachten binnengekregen”, zegt Natalie Gielen. “Zo vinden sommige mensen het een schande dat de schermen van de NMBS gebruikt worden voor zoiets, in plaats van de reizigers te informeren. Maar de schermen zijn opgehangen in opdracht van ons en de kunstenaar en zijn dus niet van de NMBS”, zegt Natalie Gielen. “We vinden het belangrijk om de bedoeling uit te leggen en zoveel mogelijk in dialoog te treden. We krijgen ook veel positieve reacties. Zo was er een reactie van een groep oudere vrouwen die het fijn vonden dat werd getoond dat vrouwen op leeftijd nog steeds sexy kunnen zijn.” 

Silvy Van Son

Fotoreportage

Reportage

Een dag op tour met Lasgo
Showbizz alleen maar glamour & glitter?

U herinnert zich misschien nog wel de wedstrijd ‘Let’s go Lasgo!’ die drie jaar geleden op JIMtv liep. Lasgo zocht via deze afvalrace op JIMtv een vervangster voor de voormalige frontvrouw Evi Goffin. De achttienjarige Jelle Van Dael uit Opglabbeek (Limburg) kwam als winnares uit de bus. Ze stopte met haar studies en rolde pardoes de showbizz in. Van studente naar frontvrouw van dance formatie Lasgo. Veranderde plots alles in glamour & glitter? We zullen het snel ondervinden want drie jaar en een pak ervaring later mogen we een dag mee on the road met Jelle en haar tourmanager Jurgen.


Op de planning staan twee optredens: het Daydream Festival in Mol en later op de avond wordt Lasgo verwacht in een hotel in Veendam (Groningen). Van het Daydream Festival weten we dat het uitverkocht is, dat er op 10 verschillende podia techno, dance, electro, jump- en hardstyle wordt gedraaid en dat het is gelegen aan het Zilvermeer. Helemaal iets naar de aard van Lasgo. Van het optreden in Nederland weten zowel Jelle als tourmanager Jurgen niet wat te verwachten.
Geen limousine of grote bus die ons komt oppikken maar een klein tourbusje waar plaats is voor Jelle, de danseressen en Jurgen aan het stuur. In de ruime koffer is er voldoende plaats voor de tassen van Jelle en de danseressen. Ook het promotiemateriaal zoals onder andere posters, cd’s en flyers, ontbreekt niet.


Eenmaal on the road, vliegen de anekdotes in het rond. We komen te weten dat

tourmanager Jurgen zich vaak in allerlei bochten moet wringen om de meisjes op tijd op
locatie te brengen. Zo heeft Jurgen onder andere al veel kennisgemaakt met de politie,
terwijl Jelle al eens met moddervegen op het podium heeft gestaan omdat ze met de quad ter bestemming moest gebracht worden.

Terwijl Jelle de nieuwe hit van zanger Chris Brown opzet, vragen we haar of ze zenuwachtig is voor haar optreden. ‘Ik heb nog steeds kriebels voor een optreden, dat maakt het spannend. Zeker nu voel ik toch wel wat zenuwen. Ik ben pas terug van een vakantie in Turkije dus ik moet er een beetje in komen.’
Al snel volgt het verhaal hoe ze in heel het wereldje is gerold: “Een absoluut hoogtepunt is natuurlijk de wedstrijd winnen. Ik kon niet geloven dat ik, een meisje uit Opglabeek, de nieuwe zangeres ging worden van Lasgo. Toen is het allemaal begonnen”, zegt Jelle. “Na verloop van tijd vroegen ze me bij JIMtv om een VJ te vervangen. Blijkbaar waren ze
tevreden want nu ben ik daar een vaste VJ. Ik mag ook veel dingen doen dankzij Lasgo:
parachutespringen, rally rijden, Sterren Op De Dansvloer en nog vele dingen die me nu
waarschijnlijk ontglippen. Allemaal supertof.”

Ondertussen komen we  aan op het Daydream Festival te Mol. Terwijl het gezelschap door de organisatie naar de kleedkamer geleid wordt, vernemen ze dat er een opkomst is van 
20 000 feestvierders. Aangekomen in de kleedkamer, valt er niet veel glamour te bespeuren: de kleedkamer kan vergeleken worden met die van in een sporthal. Met het enige verschil dat deze géén spiegel heeft.


Terwijl Jelle op zoek gaat naar een spiegel, vertelt Jurgen dat hij Elektronica heeft

gestudeerd. Naast tourmanager van Lasgo, beoefent hij nog een andere job. Hoe hij dan bij Lasgo is terecht gekomen? ‘Na 10 jaar DJ te zijn en contacten te hebben met platenfirma’s rol je daar al snel in.”, zegt Jurgen. “Ik ben heel blij met deze job, over Jelle heb ik niets te klagen. Ondertussen kennen we mekaar al 2,5 jaar en we komen goed overeen. Ik zou dit niet kunnen doen moest er een veeleisende diva me de oren van het hoofd zeuren.”

Nadat Jelle zich heeft opgefrist gaan ze op zoek naar de vipruimte. Na even zoeken komen ze terecht op een verhoogde ruimte met uitzicht op de mainstage. Met een cola light in de hand kijkt Jelle goedkeurend naar haar collega’s van Sylver. Het fuifbeest in haar is allang verdwenen. Ook de bijhorende alcoholische drankjes behoren tot het verleden. “Er is bijna geen tijd om te feesten. Wij moeten werken wanneer iedereen aan het feesten is”, zegt Jelle. “Na een optreden moeten we nog helemaal naar huis rijden verlang ik het liefst naar mijn bed.” Jurgen onderbreekt ons met de boodschap dat Jelle zich stilaan mag beginnen klaarmaken voor haar optreden.

Jelle trekt zich even terug in de kleedkamer. Wanneer ze terugkomt, heeft ze als het ware een metamorfose ondergaan: roze lippen, gestreepte panty’s met een kort lederen broekje, een brede riem, een zwart jasje en zwarte hoge hakken. In ieder geval helemaal assorti met de danseressen, die zichzelf een zwarte glitteroutfit hebben aangemeten. Als later iemand vriendelijk komt vragen waar ze het broekje vandaan heeft gehaald, komen we te weten dat Jelle haar kleren zelf kiest. “De outfits die ik voordien voorgesteld kreeg, vond ik maar niets. Dus ben ik maar mijn eigen outfits beginnen samen te stellen”, zegt Jelle. Geen stylistes dus, voor Jelle.

“Jelle! Jelle! Krijg ik ne kus?” Wetende dat de bezoekers al vanaf 14 uur aan het feesten zijn en bovendien ook nog eens royaal worden voorzien van bier en cava, zijn deze reacties onvermijdbaar. Zeker wanneer Jelle, alvorens het podium te bereiken, zich een weg moet banen door al het feestgedruis.

Vanaf het moment dat Jelle een voet op het podium zet, transformeert ze zich tot een sexy en stoere chick. De eerste twee liedjes moet Jelle haar best doen om het publiek mee te krijgen. Alleen de voorste rijen krijgt ze in beweging. Maar Jelle is vastberaden om het publiek te overtuigen. Dat lukt haar behoorlijk. Zeker wanneer ze wie heeft er hier al veel gedronken? door de micro roept. Er voelen zich blijkbaar een heleboel mensen geroepen om ineens mee te gaan klappen en te dansen. Vooral bij de iets oudere hit ‘Alone’ kan Jelle op veel steun rekenen.

JIMtv-collega Sean interviewt Jelle

Na een dik half uur gespeeld te hebben, verlaat Jelle tevreden het podium. Sean D’Hondt, VJ bij JIMtv, staat al klaar om haar te interviewen. Met veel geduld beantwoordt ze de vragen die haar VJ-collega Sean stelt.
Ondertussen staat er nog een reporter met reclameploeg klaar om hun vragen af te vuren op Jelle. Tourmanager Jurgen kijkt met veel geduld toe. “Als artiest moet je altijd vriendelijk zijn”, zegt Jurgen. “Er moest maar eens een reporter zijn waarbij een weigering van een interview in het verkeerde keelgat schiet. En zoals je ziet, bestaat het leven van een tourmanager uit wachten. Veel wachten.”

Jelle en Jurgen nemen afscheid van de organisatie van het Daydream Festival. Tot grote
blijdschap van Jelle wordt ze gefeliciteerd met haar optreden. Misschien zelfs het beste
optreden dat de mainstage vandaag had gezien, aldus een tevreden organisatie.

Ondertussen zit Jelle alweer vertrekkensklaar in de tourbus voor een 3 uur durende rit naar Veendam, Groningen. Nadat ze er ongeveer de helft van de rit op hebben zitten, rijdt Jurgen de parking op van de McDonalds. Er is geen tijd voor uitgebreid te tafelen in een restaurant. Snel een frietje en hamburger binnenspelen en ze kunnen weer terug op de baan.

Na een lange rit komen ze eindelijk aan in Veendam. Iemand van de organisatie leidt hen naar de kelder. Daar bevindt zich een met gordijn afgeplakte ruimte, dat de kleedkamer moet voorstellen. Als de kleedkamer niet veel glitter en glamour uitstraalt, zal de Nederlandse meidengroep Luv uit de jaren tachtig dit wel doen. Jelle deelt de kleedkamer met drie strak in‐het‐korset gehesen bekende Nederlanders. Voordat Jelle op het podium kruipt, slaat ze een babbeltje met de vriendelijke zangeressen die ondere andere een hit hadden met ‘The greatest lover’.

Dan is het tijd voor het Veendamse publiek om kennis te maken met de hits ‘All night long’ en ‘Out of my mind’ die slechts een lauw onthaal krijgen. 

Maar uiteindelijk zorgen Jelle en de opzwepende bewegingen van de danseressen toch voor de nodige sfeer. Terwijl we denken dat alles van een leien dakje loopt, hoort Jurgen dat Jelle’s stem vermoeid is. Gelukkig is het optreden dan al bijna op zijn einde.

Het is al na middernacht wanneer we huiswaarts rijden. We kunnen concluderen dat een band als Lasgo helemaal geen luxeleventje leidt. Jelle krijgt dan wel de kans om een heleboel leuke dingen te doen, maar ze moet er wel voor werken: altijd vriendelijk zijn, geduldig tijd maken voor haar fans, onregelmatige uren en véél in de auto zitten.
Terwijl we vermoeid van de drukke dag indommelen, bereidt Jurgen zich voor om maar twee uurtjes te slapen en horen we Jelle zachtjes meezingen met één of andere nieuwe cd. Het is duidelijk dat deze twee spontane mensen hun aparte levensstijl als geen ander aankunnen.

Silvy Van Son

Nieuwsbericht

Week van de Amateurkunsten schiet uit de startblokken




© Eddy Coremans

Een jongerenproject van Skoel Skillz in Cultuurcentrum Mechelen

De getalenteerde zielen van Mechelen konden het voorbije weekend hun hartje ophalen tijdens het startweekend van de Week Van de Amateurkunsten (WAK). Tekst, beeld, illustratie, muziek: bezoekers lieten zich gewillig meeslepen van het ene in het andere verhaal. Het cultuurcentrum van Mechelen deed dienst als hoofdkwartier.

Heeft u zich misschien de voorbije week wel eens afgevraagd waarom er in Mechelen spontaan zonnebloemen groeiden? Dan heeft u kennis gemaakt met de guerilla-actie van de Week van de Amateurkunsten. Onder andere aan het station kon je het symbool van WAK van dit jaar spotten.

Het startschot van een week vol kunst werd gegeven op vrijdag 22 april. Op deze dag kreeg het meer ingetogen talent een kans om op het podium te staan. Onder andere de singer/songwriters en de poëtisten voelden zich helemaal thuis op de eerste dag van het WAK-festivalweekend. Op zaterdag mocht het allemaal wat steviger en uitbundiger. Muziekbandjes konden zich volledig uitleven op één van de podia in het cultuurcentrum.

Zo kreeg ook het bandje Devil in a Dress de kans om op zaterdag hun muziek te brengen voor het WAK-publiek. “Onze gitarist Hidde kwam op het idee om op te treden tijdens de Week van de Amateurkunsten. Vervolgens schreef hij ons in via de site en kregen we al snel te horen dat we mochten optreden”, zegt drummer Joshua Moerman. “Het was een geslaagd optreden en het werd volgens mij ook gesmaakt door het publiek. We hadden ook wat vrienden en familie opgetrommeld en ook op Facebook hadden we reclame gemaakt. Als jonge band stonden we op het zijpodium, dat zich net naast het terras bevond. Veel gezelliger als de mainstage”, vindt Joshua. “De Week van de Amateurkunsten is een uitgelezen kans om van ons te laten horen. Het was een heel gezellige dag en het is zeker voor herhaling vatbaar.”

De Week van de Amateurkunsten wordt georganiseerd door H30, een artistieke werkplek voor jongeren, in samenwerking met het cultuurcentrum van Mechelen. “Het leuke aan het WAK is dat er een enorme diversiteit is aan talent”, zegt medeorganisator Laura Braspenning. Laura is de coördinator van de projecten van Skoel Skillz, die aan het WAK ook drie projecten hebben afgeleverd. “Het publiek kon het afgelopen weekend kennis maken met onze jongerenprojecten. Vrijdag was er een project rond video in combinatie met live performance en een deel van de groep heeft ook een theatervoorstelling opgevoerd. Iedereen bracht vrienden en familie mee, dus er was een gezellige drukte. Er was gelegenheid om iets te drinken op het terras en het theatercollectief Bolwerk nam de catering voor zijn rekening met een oude vrachtwagen als restaurant. Er hing een gezellige festivalsfeer”,  vertelt Laura Braspenning. “We konden zelfs een rolschaatsende, tapdansende senior aan het werk zien. “

Deze week kan u nog terecht op verschillende locaties in Mechelen om een tentoonstelling te bezoeken. Zo bent u onder meer welkom in het atelier van Luc Perdieus of kan u een kijkje nemen in de oude Matrassenfabriek Devis. Ook in het cultuurcentrum kan u nog allerlei werken bezichtigen van Mechels talent. De Week van de Amateurkunsten loopt nog tot en met zondag 1 mei.

Silvy Van Son

Nieuwsbericht

Ockxfest lokt Antwerpse studenten naar Sint-Jansplein

Antwerpse studenten troepen samen voor de Main Stage

De achtste editie van het gratis DJ-festival Ockxfest vond gisteren plaats in Antwerpen. Met 14 000 studenten uit Antwerpen en omstreken troepten ze samen op het Sint-Jansplein. Velen met in het achterhoofd: nog één keer helemaal uit de bol gaan voordat de examens beginnen.

“Ockxfest is al 8 jaar gratis dankzij jullie, en vooral omdat jullie pintjes drinken. Veel pintjes! Drinken! Drinken!” scandeerde de DJ om het halfuur. Als we de DJ mogen geloven, bestaat het festival alleen nog maar omdat er enorm veel wordt gedronken. Toegegeven, wanneer je een blik werpt op het publiek, kan dit alleen maar bevestigd worden. Ockxfest is er de voorbije 8 jaar in geslaagd om het aantal bezoekers sterk de hoogte in te jagen. Zo sterk, dat het festival sinds dit jaar verhuisd is van de Ossenmarkt naar het Sint-Jansplein.

In vergelijking met vorig jaar, toen Ockxfest maar liefst 16 000 feestvierders mocht ontvangen, was het dit jaar met zo’n 14 000 mensen een mindere succesvolle editie. Een paar hevige regenbuien waren waarschijnlijk de grote boosdoeners.

Degenen die wel kwamen feestvieren, konden genieten van jong, elektronisch talent en van een schaars aanbod van randanimatie. Enthousiaste feestvierders konden onder andere een reis winnen door te strijd aan te gaan met een rodeostier. Voor wie honger of dorst had, waren er tal van eet- en cocktailkraampjes voorzien. Op de twee voorziene podia zijn er van 13 uur tot 22 uur zo’n 15-tal dj’s de revue gepasseerd. Voor de drum&bass liefhebbers was er de Music Stage, terwijl de elektronische fans terecht konden bij de Main Stage.  

Wie nog niet genoeg heeft van het gratis DJ-festival kan maandag 25 mei terecht op de eerste editie van Ockxfest in Hasselt.


Silvy Van Son

Pro & Contra

Up for downloading?

NEE "Cd's geven meerwaarde aan muziek" Eva Bracke (19) is een studente Theater-, Film- en Literatuurwetenschap en koestert nog steeds de waarde van de nu al ouderwetse cd-hoesjes. “Tegenwoordig kan je alles terug vinden op het internet: muziek, films, series… Mensen die downloaden doen het waarschijnlijk omdat het goedkoper en gemakkelijker is. Want wie zou er nu de moeite nemen om naar een winkel te gaan wanneer je de nieuwste deuntjes en de laatste films vanuit je luie zetel kan binnenhalen? Ik zou die moeite in ieder geval wel nemen. Het downloaden zal het bij mij nooit halen van de originele cd. Het heeft de artiesten meestal bloed, zweet en tranen gekost om er hun eigen ding van te maken: ze hebben nagedacht over de lay-out van de cd, de foto’s, je krijgt er een boekje met de songteksten bij… die dingen geven een meerwaarde aan de muziek. “Een cd of film in de winkel kopen heeft veel meer waarde” Men vergeet vaak dat het maken van een cd of film voor sommige mensen een broodwinning is. Zij hebben het al moeilijk genoeg om hun hoofd boven water te houden. Doordat mensen hun werk gaan downloaden, hebben ze minder inkomsten waardoor ze vervolgens misschien over te weinig middelen beschikken om een volgende cd of film te maken. Zou dat niet iedereen jammer vinden? Persoonlijk vind ik ook dat de sfeer een beetje verdwijnt als men bijvoorbeeld naar een film op de laptop zit te staren. Om nog maar te zwijgen over de kwaliteit. Ik verkies nog altijd een bezoekje aan de cinema: een groot en kwalitatief scherm, een gemakkelijke zetel, een drankje en wat popcorn erbij… Natuurlijk is het mij ook niet ontgaan dat de prijzen van een cinemabezoek de hoogte in zijn gegaan. Maar op die vlakken moet je dan maar inventief zijn: stop thuis al een zak nootjes of een flesje water in je tas. Ook de cd’s zijn niet van de goedkoopste, maar daar moet je dan weer geduld voor hebben. Voordat je het weet is de prijs verlaagd, en dat is het moment waarop je je slag moet slaan. Dit gaat natuurlijk ook wel hand in hand met de sociale druk. Bijna iedereen is tegenwoordig op de hoogte van de allerlaatste nieuwigheden waardoor men zich een beetje verplicht gaat voelen om die laatste nieuwtjes ook op te pikken. Als oplossing zou ik Itunes kunnen aanbevelen. Voor maar amper anderhalve euro heb je de nieuwste liedjes direct op je computer staan. Daar kan je toch niet voor sukkelen?”

JA "De prijs is een struikelblok" Sylke Biesemans (18), een journaliste in wording, vindt dat er niets dan voordelen zijn aan het downloaden en zou het niet meer kunnen missen. “Voor mij is het downloaden een kwestie van efficiëntie. Een zoektocht op het internet hoeft niet lang te duren voordat je hebt gevonden wat je zocht. Het is vaak zo dat je bepaalde cd’s, films of series nog niet eens vindt in de winkel, waardoor je na verloop van tijd je wel móet wenden tot het downloaden. Die complexe zoektocht naar een winkel die juist datgene aanbiedt wat je nodig hebt, kan niet meer opboksen tegen het downloaden. Van achter je bureau ben je met één muisklik verwijderd van de dingen die je graag ziet. Daarbij komt nog dat je het kan kijken wanneer je maar wil. Net wat we nodig hebben wanneer iedereen het druk heeft. “Met één muisklik kijken wat je wil, wanneer je maar wil” Ik ben me ervan bewust dat er een verbod geldt op het illegaal downloaden van muziek, en dat het een risico is dat je neemt. Een risico dat waard is om te nemen. Ik ben er van overtuigd dat diegenen die het verbieden, zelf ook downloaden. Ik zou zelfs durven zeggen dat bijna iedereen het doet. Gratis muziek en films, daar kan men toch moeilijk ‘nee’ tegen zeggen, toch? Als je het mij vraagt, denk ik dat de artiesten zelf ook downloaden. Itunes is op zich wel een goede oplossing: voor een lage prijs liedjes downloaden. Maar het verloopt allemaal wat complexer, denk ik. Ik ben er niet zo goed van op de hoogte, maar ik denk dat de mensen die stap naar Itunes niet zo snel zetten omdat er nog steeds gemakkelijkere wegen zijn om die ene nieuwe cd of film te pakken te krijgen.   Ik ben op het moment ook ‘Glee’ (een muzikale televisieserie uit Amerika) aan het volgen, een serie die nu heel populair is in België. In Amerika lopen ze een aantal afleveringen voor, waardoor ik ook in dit geval het niet kan laten om die afleveringen al te downloaden. Een authentieke cd heeft natuurlijk ook zijn charmes. Ik ben toch nog altijd een beetje trots wanneer ik dan toch eens een cd heb gekocht. Maar de prijs is natuurlijk ook een struikelblok. Met series ligt het nog anders: als ik de intentie heb om het meerdere keren te bekijken, heb ik nog wel de neiging om de box te kopen. Maar waarom zou men niet downloaden? Je vindt gewoonweg alles op het internet.” 

Silvy Van Son